കവിത: കണ്ണീരുറഞ്ഞ മൗനം!

ഭാഗം 1

സായാഹ്ന സൂര്യൻ മായുമീ സന്ധ്യയിൽ, 

ഇരുളിൻ നിഴൽപ്പാടിൽ ഭീതി തേങ്ങി, 

വിരിയേണ്ടൊരോമനപ്പൂവിൻ നേർക്കായ്, 

വിഷബീജം വീഴ്ത്തിയതാരതെന്നോ?

ഭാഗം 2

വാത്സല്യം ചൊരിയേണ്ട നെഞ്ചകത്തിൽ, 

വൈരൂപ്യമല്ലേ കണ്ടത് നീ? 

മണ്ണിലുറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞതോ നിനക്കായ്, 

മായ്ക്കാത്ത നീറുന്നൊരധ്യായം.

ഭാഗം 3

ചോരബന്ധത്തിൻ നിറമുള്ള ചതി, 

പിതൃതുല്യന്റെ ക്രൂരമാം നോട്ടം, 

അരിമൊഴി കേൾക്കേണ്ട കാതുകളിൽ, 

അടക്കിപ്പിടിച്ചോരാ നിശ്വാസം മാത്രം.

ഭാഗം 4

കണ്ണടഞ്ഞെപ്പഴോ നിന്നുടൽ വാടി, 

കയമില്ലാക്കയത്തിലാണ്ടുപോയോ? 

മരണം മണത്തും പിടഞ്ഞു നീ വീഴെ, 

മൗനം ഭേദിച്ചതോ സത്യനാദം.

ഭാഗം 5

പത്തിലൊന്നെന്ന കണക്കിലെ നോവ്, 

പടരുന്നതിന്നുമീ നാട്ടിലെങ്ങും, 

മരിച്ചിട്ടറിഞ്ഞോരീ സത്യങ്ങളേക്കാൾ, 

മരിക്കാതെയുറങ്ങുന്നെത്രയോ നൊമ്പരങ്ങൾ.

ഭാഗം 6

ഉടുതുണിയുടുക്കാൻ മറന്നുപോകുന്നോ, 

ഉറങ്ങുന്ന മാനുഷിക മൂല്യങ്ങൾ? 

ഒരു നോവുണർന്നിനി വാടിവീഴാതായ്, 

ഒരു സൂര്യൻ വീണ്ടും ഉദിക്കുമോ വാനിൽ?

✍️ ജയൻ കൂടൽ

Profile link: https://www.facebook.com/jayan.koodal.siju/

Website: https://jkdrive.in/ 

സംഗ്രഹം: Child Sexual Abuse Awareness

ഒരു കുഞ്ഞിന് നേരിടേണ്ടി വന്ന ലൈംഗികാതിക്രമത്തെയും അത് മരണത്തിലൂടെ മാത്രം പുറത്തറിഞ്ഞ സാഹചര്യത്തെയും, സമൂഹത്തിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സമാനമായ നിരവധി പീഡനങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു വിലാപകാവ്യമാണിത്. ഇത്തരം ദുഷ്ടന്മാരെ മാതൃകാപരമായി (എന്റെ ഭാഷയിൽ ലിംഗം ഛേദിക്കുകയോ, വധ ശിക്ഷയോ ആണ് മാതൃകാപരം) ശിക്ഷിക്കണമെന്നുള്ള ആഗ്രഹവും പങ്കുവെക്കുന്നു.

English Summary:

A child’s posthumous sexual abuse revelation exposes a hidden societal crisis. This tragedy mourns a lost innocent and represents countless untold stories of suffering. It demands justice through severe punishment, including castration or capital punishment, for perpetrators. The narrative stresses the urgent need for awareness, proactive measures, and a collective commitment from families, communities, and legal bodies to safeguard children. This systemic failure requires immediate, decisive action to protect our most vulnerable.