കവിത: ഒന്നാകാം, അതിജീവിക്കാം!
Kerala floods survival and hope!
ഭാഗം 1
ഒരുനാൾ മൃദുവായി തലോടിയ വർഷം, ധരയുടെ മാറിടം പിളർന്നീടുമോ ഘോരം!
ഇടിനാദശംഖൊലി മുഴക്കുമീ വിണ്ണിൽ, പേമഴച്ചിലമ്പുകൾ കിലുക്കുമീ മണ്ണിൽ!
ആർത്തലയ്ക്കും കാറ്റും കൂട്ടിനെത്തുമ്പോൾ, പർവ്വതനിരകളും വിറകൊള്ളും നേരം!
പുഴകൾ കരകളെ ഭേദിച്ചു പായുമ്പോൾ, പ്രകൃതി തൻ അലംഘ്യ ശാസനമിതെന്നറിവൂ!
ഭാഗം 2
മലമുകളഖിലം വിറച്ചുലഞ്ഞാടിയൊടുവിലെങ്ങോ, കല്ലും മണ്ണുമായ് കുതിച്ചെത്തീടും!
ഖഡ്ഗമായ് ഹൃത്തടം പിളർത്തിയിട്ടട്ടഹസിക്കേ, നിൻ കോപം ശമിച്ചീടുമെപ്പോൾ!
ഉരുൾപൊട്ടലിൻ തീരാനോവിൻ കഥകൾ, ഓർമ്മപ്പെടുത്തുമീ പ്രകൃതിതൻ പാഠം!
മണ്ണിന്റെ മാറിൽ പുതച്ചൊരാ സ്വപ്നങ്ങൾ, തരിമ്പില്ലാതെയെല്ലാം ഒലിച്ചുപോയി!
ഭാഗം 3
എങ്കിലും, ഈ ഘോര സംഹാരമദ്ധ്യേയും, പ്രത്യാശതൻ നാളം കെടാതെ കാത്തിടാം!
പ്രകൃതീ, നിൻ രോഷം ശമിക്കും നാളേക്കായ്, കൈകൂപ്പി നിൽക്കുമീ മർത്ത്യജന്മം!
മാറത്തണിയുക സ്ഥൈര്യത്തിൻ കവചം, കാതോർത്തു കേൾക്കുക കാലത്തിൻ പാട്ട്!
അധികാരി ചൊല്ലുന്ന വാക്കിന്റെ പുണ്യങ്ങൾ,, ശിരസ്സിൽ ചൂടുക, രക്ഷ നേടാം!
ഭാഗം 4
വാതിലുകളടയ്ക്കേണ്ട, തുറന്നീടുക, കൂട്ടായ്മതൻ കൈത്താങ്ങായി മാറീടുക നാം!
ജാതിയും മതവും ഭേദങ്ങളുമെല്ലാം, ദൂരെയെറിഞ്ഞൊന്നാകുക ഈ വിപത്സന്ധിയിൽ!
ദുരിതാശ്വാസത്തിൻ കരങ്ങൾ നീണ്ടിടട്ടേ, അന്നവും വസ്ത്രവും അഭയവുമേകാൻ!
തളർന്ന മനസ്സുകൾക്ക് സാന്ത്വനമേകാൻ, വാക്കുകൾ കൊണ്ടൊരു പാലം പണിയാം!
ഭാഗം 5
ഇരുണ്ടു മൂടിയൊരീ മാനത്തിൻ കീഴിൽ, പ്രതീക്ഷതൻ സൂര്യൻ ഉദിക്കാതിരിക്കുമോ!
കൈകോർത്തു പിടിക്കുക, തളരാതെ മുന്നേറുക, ഈ ദുരിതക്കയവും നാം നീന്തിക്കടക്കും!
മുന്നിൽ കിടക്കുമീ കല്ലിടങ്ങൾ, നമ്മെ ശില്പികളാക്കി മാറ്റിടും കാലം വരും!
കണ്ണീരുണങ്ങുമീ മണ്ണിൽ വീണ്ടും, വസന്തത്തിൻ പൂക്കൾ വിടർന്നീടും പാഠം!
✍️ ജയൻ കൂടൽ
Profile link: https://www.facebook.com/jayan.koodal.siju/
Website: https://jkdrive.in/
അർത്ഥസംഗ്രഹം:
പ്രളയക്കെടുതികളും മനുഷ്യന്റെ അതിജീവനവും പ്രകൃതിയുടെ ശക്തിയും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന ഈ കവിത, പ്രകൃതിയുടെ സംഹാരശേഷിയെയും അതിനെ അതിജീവിക്കാനുള്ള മനുഷ്യന്റെ ദൃഢനിശ്ചയത്തെയും വരച്ചുകാട്ടുന്നു. പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങൾ മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ വരുത്തുന്ന നാശനഷ്ടങ്ങളെയും ഭയത്തെയും ആദ്യഭാഗങ്ങൾ വിവരിക്കുന്നു. പ്രകൃതിക്ക് ഉണ്ടാകുന്ന പ്രയാസങ്ങൾ രോഷമായി മാറുമ്പോൾ ആ രോഷത്തിനു മുന്നിൽ മനുഷ്യൻ എത്ര നിസ്സാരനാണെന്നും, അവന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഇല്ലാതാകുന്ന അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചും ഈ ഭാഗങ്ങൾ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
എങ്കിലും, ഈ ദുരന്തങ്ങൾക്കിടയിലും പ്രത്യാശയുടെ കിരണം കവിത അവസാനഭാഗങ്ങളിൽ കാണിക്കുന്നു. വിഷലിപ്തമായ വർത്തമാനങ്ങൾക്ക് ചെവികൊടുക്കാതെ,ഒറ്റക്കെട്ടായി നിന്ന് പ്രവർത്തിച്ചാൽ ഏത് ദുരന്തത്തെയും അതിജീവിക്കാൻ കഴിയുമെന്നും, ജാതിമതഭേദങ്ങൾ മറന്ന് പരസ്പരം സഹായിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചും കവിത ഊന്നിപ്പറയുന്നു. ദുരിതങ്ങളിൽ തളരാതെ, കൈകോർത്ത് മുന്നോട്ട് പോകാനും, പുതിയൊരു വസന്തത്തിനായി കാത്തിരിക്കാനും കവിത മനുഷ്യരാശിയെ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.
Summary: Kerala floods survival and hope
This poem profoundly captures the devastating impact of floods and the unwavering human spirit to overcome such calamities. It vividly portrays the immense power of nature, where gentle rains transform into a ferocious force, splitting the earth and causing widespread destruction. The initial stanzas describe the terrifying aspects of natural disasters – roaring winds, trembling mountains, and overflowing rivers, emphasizing humanity’s insignificance before nature’s wrath. Dreams and hopes are swept away in an instant, leaving behind a trail of sorrow and despair.
Yet, amidst this destruction, the poem shines a beacon of hope. It stresses the importance of unity, urging people to cast aside differences of caste and religion, and extend a helping hand during times of crisis. The poem emphasizes providing relief, comfort and bridges of words to support those in distress. It concludes with a powerful message of resilience, encouraging everyone to hold hands, move forward, and believe that even under the darkest skies, the sun of hope will rise, transforming challenges into stepping stones for a brighter future where new spring flowers will bloom on the earth.
